نوشته شده توسط: جستجوگر
کتاب‌مقدس پیرامون منشاء خویش و محتویاتش چه میگوید؟
یکی از مسائلی که باید مد نظر ما قرار گیرد آن است که خود کتاب‌مقدس پیرامون جایگاه وجودی خود چه میگوید؟! آیا کتاب‌مقدس خود را الهام خداوند میداند؟ سوالی دیگری که باید پاسخ آن را در خود کتاب‌مقدس پیدا کرد آن میباشد که: کتاب‌مقدس پیرامون کیفیت الهامی خویش و رابطه‌ی خود با نگارنده‌ی اصلی‌اش چه میگوید؟
برای پاسخ به این پرسشها، البته پیش از هر چیز، ابتدا باید به یک اعتراض پاسخ گوییم. آن اعتراض آن است که: استدلال بر مبنای شهادت خود کتاب‌مقدس بر خودش، استدلال دایره‌ای (Circular Reasoning) میباشد، و قابل‌پذیرش نیست. در پاسخ باید خاطرنشان کرد که: (۱) در دادگاه‌ها، متهم این حق را دارد که در دفاع از خود، پیرامون خویش شهادت دهد. به چه حقی، کتاب‌مقدس را باید از این حق محروم کنیم؟!
(۲) اگر در کتاب‌مقدس، هیچ ادعا یا نشانه‌ای مبنی بر الهامی بودنش نیافتیم، این شبهه پیش می‌آید که: "پس، چرا برای کتاب‌مقدس ویژگی‌ای قائلید که خودش برای خویش مطرح نکرده است؟!" و به اصطلاح، متهم خواهیم بود به «کاسه‌ی داغ‌تر از آش شدن».
با این پیش‌زمینه، به‌بررسی این مهم، در قالب یک سری نکات، میپردازیم:
نقل‌قولهای عیسی از جای‌جای عهدقدیم به شکلی است که جای هیچ شکی را در این زمینه باقی نمیگذارد. همچنین، ابعاد تایید عیسی بر اعتبار الهامی عهدقدیم، به‌قرار زیر میباشد:
۱- در متی ۲۲: ۴۳، عیسی گفتار و نوشتار انبیای عهدقدیم را ملهم به روح‌القدس میداند:
«عیسی [هنگام نقل‌قول از کتابِ مزامیر] گفت: "پس چگونه داوود به الهام روح، او را خداوند میخواند؟ ..."» (متی ۲۲: ۴۳)
(ترجمه‌ی هزاره‌ی نو؛ اضافه‌های داخل گیومه از من)
He said to them, "How is it then that David, speaking by the Spirit, calls him "Lord"?" (Matthew 22:43) (NIV)
He said to them, "Then how does David in the Spirit call Him "Lord,"?" (Matthew 22:43) (NASB)
۲- در متی ۵: ۱۷-۱۸ (همچنین لوقا ۱۶: ۱۷)، عیسی عهدقدیم را غیرقابل تحریف و تخریب میداند:
«تورات و انبیا تا زمان یحیی بود. از آن پس، به پادشاهی خدا بشارت داده می‌شود و هر‌کس به جَبر و زور راه خود بدان می‌گشاید. با این حال، آسانتر است آسمان و زمین از میان برود تا اینکه نقطه‌ای از تورات فرو‌افتد!» (لوقا ۱۶: ۱۶-۱۷) (ترجمه‌ی هزاره‌ی نو)
۳- در یوحنا ۱۰: ۳۵، عیسی تمام متون عهدقدیم را دارای اعتباری خدشه‌ناپذیر میداند:
«هیچ بخش از کتب‌مقدّس از اعتبار ساقط نمی‌شود» (یوحنا ۱۰: ۳۵) (ترجمه‌ی هزاره‌ی نو)
۴- در متی ۴: ۷-۱۰، عیسی به ما می‌آموزد که آموزه‌ها و معارف متون آسمانی حرف آخر را در تصمیم‌گیریهای مربوطه میزنند.
۵- در آیاتی چون متی ۱۲: ۴۰ و ۲۴: ۳۷، عیسی به ما می‌آموزد که داستانها و گزارشات کتاب‌مقدس همه تاریخی و حقیقی هستند، و نباید به آنها به‌چشم قصه یا قصه‌گونه بنگریم:
«زیرا همانگونه که یونس سه شبانه‌روز در شکم ماهیِ بزرگی بود، پسر‌انسان نیز سه شبانه‌روز در دل زمین خواهد بود.» (متی ۱۲: ۴۰) (ترجمه‌ی هزاره‌ی نو)
«زمان ظهور پسر‌انسان مانند روزگار نوح خواهد بود.» (متی ۲۴: ۳۷)
(ترجمه‌ی هزاره‌ی نو)
۶- در آیاتی چون یوحنا ۱۷: ۱۷ و متی ۲۲: ۲۹، عیسی حقایق و آموزه‌ها کتاب‌مقدس را حقیقت مسلم میخواند:
«آنان را در حقیقت تقدیس کن؛ کلام تو حقیقت است.» (یوحنا ۱۷: ۱۷)
(ترجمه‌ی هزاره‌ی نو)
«عیسی [در پاسخ به صدوقیان که منکر رستاخیز مردگان بودند] پاسخ داد: "شما گمراه هستید، زیرا نه از کتب‌مقدس آگاهید و نه از قدرت خدا!"» (یوحنا ۲۲: ۲۹)
(ترجمه‌ی هزاره‌ی نو؛ اضافه‌ی داخل گیومه از من)
۷- در آیاتی چون لوقا ۲۴: ۲۷ و یوحنا ۵: ۳۹، عیسی بر مسیح-محور بودن کتب عهدقدیم شهادت میدهد:
«آنگاه [عیسی، در ملاقات با آنها، بعد از رستاخیزش] به ایشان گفت: "ای بی‌خردان که دلی دیرفهم برای باور کردن گفته‌های انبیا دارید! آیا نمی‌بایست مسیح این رنجها را ببیند و سپس به جلال خود درآید؟" سپس از موسی و همه‌ی انبیا آغاز کرد و آنچه را که در تمامی کتب‌مقدس درباره‌ی او گفته شده بود، برایشان توضیح داد.» (لوقا ۲۴: ۲۵-۲۷)
(ترجمه‌ی هزاره‌ی نو؛ اضافه‌ی داخل گیومه از من)
«شما کتب‌مقدس را می‌کاوید، زیرا می‌پندارید به‌واسطه‌ی آن حیات جاویدان دارید، حال آنکه همین کتابها بر من شهادت می‌دهند. اما نمی‌خواهید نزد من آیید تا حیات یابید.»
(یوحنا ۵: ۳۹-۴۰) (ترجمه‌ی هزاره‌ی نو)
۸- در آیاتی چون لوقا ۱۶: ۳۱، عیسی به کافی بودن نوشته‌های انبیا، از نظر روشنی و حجت، اشاره کرده است:
«[آن مردی جهنمی (که یهودی هم هست) خطاب به ابراهیم که در بهشت ساکن است] گفت: ”پس، ای پدر، تمنا اینکه ایلعازَر را به خانه‌ی پدرم بفرستی، زیرا مرا پنج برادر است. او را بفرست تا برادرانم را هشدار دهد، مبادا آنان نیز به این مکان عذاب درافتند.“ ابراهیم پاسخ داد: ”آنها موسی و انبیا را دارند، پس به سخنان ایشان گوش فرادهند.“ گفت: ”نه، ای پدر ما ابراهیم، بلکه اگر کسی از مردگان نزد آنها برود، توبه خواهند کرد.“ ابراهیم به او گفت: ”اگر به موسی و انبیا گوش نسپارند، حتی اگر کسی از مردگان زنده شود، مجاب نخواهند شد.“» (لوقا ۱۶: ۲۷-۳۱) (ترجمه‌ی هزاره‌ی نو؛ اضافه‌ی داخل گیومه از من)
«آنگاه [عیسی، در ملاقات با آنها، بعد از رستاخیزش] به ایشان گفت: "ای بی‌خردان که دلی دیرفهم برای باور کردن گفته‌های انبیا دارید! ..."» (لوقا ۲۴: ۲۵)
(ترجمه‌ی هزاره‌ی نو؛ اضافه‌ی داخل گیومه از من)
برای آنکه بیابیم که عیسی پیرامون ماهیت عهدجدید چه آموزه‌هایی را بیان کرده است، باید به اشاراتِ وی، پیرامون رسالتی که بر عهده‌ی رسولان خویش گماشته است، رجوع کنیم:
۱- عیسی تحقق ایمان ایمان‌داران نسلهای بعدی مسیحیت را به‌واسطه‌ی شهادت و آموزه‌های رسولان برگزیده‌ی خویش میداند:
«درخواست من تنها برای آنها [= رسولان مسیح] نیست، بلکه همچنین برای کسانی است که به‌واسطه‌ی پیام آنها به من ایمان خواهند آورد، تا همه یک باشند، همانگونه که تو ای پدر در من هستی و من در تو. چنان کن که آنها نیز در ما باشند، تا جهان ایمان آورد که تو مرا فرستاده‌ای.» (یوحنا ۱۷: ۲۰-۲۱) (ترجمه هزاره‌ی نو؛ اضافه‌های داخل گیومه از من)
«در آن زمان آنچه باید بگویید به شما عطا خواهد شد. زیرا گوینده شما نیستید، بلکه روحِ پدر شماست که به زبان شما سخن خواهد گفت.» (متی ۱۰: ۱۹ و ۲۰) (ترجمه‌ی هزاره‌ی نو)
۲- عیسی شهادتها و آموزه‌هایی که به‌واسطه‌ی رسولان وی به ایمان‌داران ابلاغ شده است را حاصل آموزش خطاناپذیر و کامل روح‌القدس میداند:
«این چیزها را زمانی به شما گفتم که هنوز با شما هستم. اما، آن مدافع، یعنی روح‌القدس، که پدر او را به نام من میفرستد، او همه‌چیز را به شما خواهد آموخت و هرآنچه من به شما گفتم، به‌یادتان خواهد آورد.» (یوحنا ۱۴: ۲۵-۲۶) (ترجمه‌ی هزاره‌ی نو)
«بسیار‌چیزهای دیگر دارم که به شما بگویم، اما اکنون یارای شنیدنش را ندارید. اما چون روحِ راستی آید، شما را به‌تمامی حقیقت راهبری خواهد کرد؛ زیرا او از جانب خود سخن نخواهد گفت، بلکه آنچه را می‌شنود بیان خواهد کرد و از آنچه در پیش است با شما سخن خواهد گفت.» (یوحنا ۱۶: ۱۲-۱۳) (ترجمه‌ی هزاره‌ی نو)
ما مسیحیان، جمله‌ی متون عهدجدید را (مانند عهدقدیم)، حاصل الهام روح‌القدس میدانیم، که به‌واسطه‌ی مردان خدا و به‌هدایت روح خدا، به‌نگارش در آمده‌اند. مسیح پیرامون هدایت روح‌القدس میگوید: «زیرا او از جانب خود سخن نخواهد گفت، بلکه آنچه را [که از پدر] می‌شنود بیان خواهد کرد.»
همچنین عهدجدید، در سه بخش اصلی قابل دسته‌بندی است. ما اشاره به این دسته‌بندی را، در آموزه‌های مسیح پیرامون آنچه که روح‌القدس به رسولان برگزیده‌ی وی خواهد آموخت، می‌یابیم: (۱) گزارش تاریخ زندگانی (گفتار و اعمال) مسیح، و کلیسای اولیه که در متی تا اعمال‌رسولان به‌ثبت رسیده‌اند: «هرآنچه من به شما گفتم، به‌یادتان خواهد آورد.» (۲) آموزه‌های رسولان و کلیسای اولیه خداوند، که، در رسالات رومیان تا یهودا، به‌ثبت رسیده‌اند: «او همه‌چیز را به شما خواهد آموخت.» و (۳) کتابِ مکاشفه و پیشگوییهای آخرالزمان، که بخش پایانی عهدجدید تشکیل داده‌اند: «از آنچه در پیش است با شما سخن خواهد گفت.»
میبینیم که الهامی دانستن متون عهدجدید توسط آموزه‌های عیسی کاملا پشتیبانی میشوند.
۳- عیسی آموزه‌هایی که روح‌القدس به رسولان وی خواهد آموخت را حقیقت محض میداند:
«اما چون روحِ راستی آید، شما را به‌تمامی حقیقت راهبری خواهد کرد.» (یوحنا ۱۶: ۱۳) (ترجمه‌ی هزاره‌ی نو)
با مثالهای بسیار فراوانی میتوان این مهم را نشان داد. به‌عنوان مثال، در مزمور ۲، نگارنده‌ی ملهم میسراید:
«چرا امت‌ها شورش نموده‌اند و طوائف در باطل تفکر می‌کنند؟ پادشاهان زمین برمی‌خیزند و سروران با هم مشورت نموده‌اند، به ضد خداوند و به ضد مسیح او.» (مزامیر ۲: ۱-۲) (ترجمه‌ی قدیمی)
اما در اعمال‌رسولان، پطرس و ویحنا آن را به کلام خدا نسبت میدهد:
«پِطرُس و یوحنا پس از رهایی نزد یاران خود بازگشتند و آنچه را که سران کاهنان و مشایخ به آنها گفته بودند، بازگفتند. چون این را شنیدند، یکصدا به درگاه خدا دعا کرده، گفتند: "ای خداوندِ حاکم بر همه‌ی امور، ای آفریننده‌ی آسمان و زمین و دریا و آنچه در آنهاست، تو خود به‌واسطه‌ی روح‌القدس از زبان پدر ما، خادمت داوود، فرمودی: «از چه سبب قومها بشورند و ملتها به‌عبث دسیسه کنند؟ پادشاهان جهان صف‌آرایند و حاکمان گرد‌هم‌آیند، برضد خداوند و برضد مسیح او.»"» (اعمال‌رسولان ۴: ۲۳-۲۶) (ترجمه‌ی هزاره‌ی نو)
یا، در آیه‌ی پیدایش ۱۲: ۳، خداوند به ابرام (که بعدها اسمش به «ابراهیم» ارتقا یافت) میفرماید:
«آنانی را که به تو خوبی کنند برکت می‌دهم، و آنانی را که به تو بدی نمایند لعنت می‌کنم. همه مردم دنیا از تو برکت خواهند یافت.» (پیدایش ۱۲: ۱۳) (ترجمه‌ی تفسیری)
اما، در غلاطیان ۳: ۸، این عبارت به خود کتاب‌مقدس نسبت داده شده است:
«و کتاب چون پیشتر دید که خدا غیریهودیان را بر پایه‌ی ایمان پارسا خواهد شمرد، از این‌رو، پیشاپیش به ابراهیم بشارت داد که: "تمام قومها به‌واسطه‌ی تو برکت خواهند یافت."» (غلاطیان ۳: ۸) (ترجمه‌ی هزاره‌ی نو)
The Scripture foresaw that God would justify the Gentiles by faith, and announced the gospel in advance to Abraham: "All nations will be blessed through you." (Galatians 3:8) (NIV)
نمونه‌های اینچنینی از هر دو گونه، بسیار فراوان هستند، بطوریکه یافتن و فهرست کردن جمله‌ی آنها بسیار وقت‌گیر خواهد بود.
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
